De eerste daagjes

3-9-16 / 7-9-16

Eindelijk even de tijd gevonden om te schrijven over mijn eerste indrukken en dagen. Zaterdag was een drukke dag met gezonde spanningen om te vertrekken. Het besef dat ik de aankomende maanden in Zuid-Afrika verblijf was er niet, dit is er overigens nog steeds niet. Het voelt nog niet helemaal werkelijk ook al ga ik hier nu gewoon mijn eigen weg, en lijkt alles nu al zo normaal. Je doet maar gewoon je ding maar ik besef nog niet dat ik werkelijk op een grote afstand zit van Nederland.

De vliegreis was lang maar verliep goed. Na een korte overstap in Istanbul kwam ik samen met mijn reisgenootje Tamara aan in het volgende vliegtuig die ons naar Kaapstad zou brengen. Lopend naar onze plek zat hier een vrouw die onze plekken had ingenomen. Na aangeven dat, dat onze plekken waren ging ze opzoek naar een andere lege stoel. (vreemd type) We moesten ook nog een korte tussenstop maken in Durban, hier stapten wat mensen uit het vliegtuig. Wij mochten blijven zitten. Achter ons waren de mensen weggegaan dus wij waren helemaal blij dat we eindelijk onze stoelen verder naar achter konden doen. Op het moment dat we dit wilde doen, zag ik ineens het vreemde vrouwtje achter mij zitten. Zij was dus weer van plek verwisseld. Het bleek uiteindelijk dat ze op alle vier de stoelen ging liggen zodat we alsnog onze stoel achterover konden doen. Maar nogmaals, het was een vreemd type. Eenmaal geland ging het aardig snel. Bij de visum controle kregen we alleen de vraag waarom we in Kaapstad waren. Waarop het antwoord was: voor onze studie. Toen mochten we gewoon doorlopen. We werden opgehaald door de organisatie waar we ons huis mee hebben geregeld en na 20 minuutjes rijden ongeveer werden we bij ons huis afgezet en kregen we informatie en sleutels. Prima kamers, niet al te groot. Maaaar ik heb wel een tweepersoonsbed, heerlijk wanneer je een eenpersoonsbed gewend bent. In de avond hebben we gelijk contact gehad met de andere studenten van Avans en zijn we ergens wat gaan eten en hebben we ons eerste Zuid Afrikaanse wijn geproefd. (erg lekker) Rond de klok van 12 ging ik slapen, helaas werd mijn nachtrust meerdere malen verstoord door vreemde geluiden buiten welke ik niet kon plaatsen. De dag moesten we om twaalf uur bij de organisatie zijn van Life Health. Het is ongeveer een half uurtje rijden vanaf ons huisje. Het is heel bizar om te zien dat de mensen hier gewoon roekeloos de snelweg over lopen en de manier van rijden is hier ook niet echt zoals je het noemt; veilig. Daarnaast staan er meerdere borden naast de snelweg waarop staat: If you drink and drive, you're a killer en Don’t stop on the freeway, high danger zone. Ik moet er dan ook niet aan denken om op deze wegen in de file te komen te staan.. Eenmaal op de organisatie kregen we een korte kennismaking met enkele personeelsleden en met de organisatie zelf. We hebben wat rondgelopen en besproken wat we de eerste weken konden doen. Het is nog steeds erg vaag en onduidelijk dus nogal uit mijn eigen comfort zone. Het project dat wij gaan doen is nog heel erg vrij, we mogen zelf weten waarmee we aan de slag gaan en mogen de eerste twee weken gebruiken om kennis te maken en rond te kijken. We hebben niet echt richtlijnen vanuit hun. Ze vinden alles goed en zijn vooral heel erg blij dat je er bent, dit spreken ze ook meerdere malen uit. Na de kennismaking zijn we weer teruggereden naar ons huisje en hebben we boodschappen gedaan, niks speciaals dus. In de avond hebben we samen met wat andere studenten en huisgenoten gegeten bij Trench Town. Hier konden we voor 100 rand (aka ongeveer 6 euro) onbeperkt pizza eten en drank naar keuze krijgen van 18:00 tot ongeveer 22:30. Super goedkoop dus, en mega lekker. Samen met vier andere studenten hebben we wat kaartspelletjes gedaan. Waar na een paar drankjes verschillende opdrachten uitkwamen.. Uiteraard hebben we deze met ze allen braaf uitgevoerd. Daarna zijn we lekker ons bed ingekropen want om 8:15 moesten we alweer paraat zijn om te vertrekken voor de volgende dag bij Life Health. Na een enge nachtmerrie over inbrekers aangezien daar het gesprek overging toen we terug liepen naar huis, ben ik uiteindelijk nog wel in slaap gekomen. Want ja heel veilig is het hier niet. Ik heb inmiddels meerdere verhalen gehoord over het zien van inbrekers en het worden overvallen. Je word dus wel gelijk alert gemaakt op het feit dat de kans mogelijk is dat het je overkomt. Dit maakt me bijna paranoïde omdat dit in Nederland zo anders is en over het algemeen de mensen zo ontzettend vriendelijk zijn. Maar goed weinig mee op zak nemen en altijd met grote groepen naar huis gaan, dan komt het wel goed. De volgende dag op de organisatie was best een beetje raar. We kwamen aan en spraken de social worker van Life health, Tamara en ik vroegen wanneer ze tijd voor ons had, en ze zei gelijk van je mag altijd alles vragen en kom maar langs. Wanneer we weer wegliepen om rond te kijken betrapte we ons op het feit dat je altijd concreet een afspraak moet maken met deze mensen, omdat ze te beleefd zijn om te zeggen dat ze tijd hebben terwijl ze dat niet hebben. Gelijk zijn we weer terug gelopen om concreet een afspraak te maken. In tweetallen zijn we toen rond de organisatie gelopen en hebben we gekeken op de afdelingen. Het is vrij raar om er rond te lopen omdat we heel vrij zijn en met iedereen kennis mogen maken en vragen mogen stellen, maar tegelijkertijd weet je dat ze heel druk zijn met hun werk dus je voelt je snel opgelaten. Als het op school en werk aankomt houd ik van veel structuur en vind ik het fijn om te weten wat de verwachtingen zijn van mij, dat krijg ik hier absoluut niet dus dat is zeker iets waar ik nog aan moet wennen. Na twee uurtjes op de locatie te zijn geweest zijn we terug naar huis gegaan. Op de terug weg merkte we dat het blijkbaar op dinsdag afvaldag is, dit betekent dat er afval word verzameld door locals en daarna in brand word gestoken. Dit gaf dan ook niet echt een aangename geur mee in de auto.. Toen ik thuis kwam ben ik even gaan slapen. Ik was echt kapot nog van de reis. In de middag hebben ik samen met drie anderen nog even lopen sparren over het project. Toch nog best productief geweest dus. Daarna samen gezellig spelletjes gespeeld en met wat huisgenoten ergens gaan eten. In de avond nog even geskypt met Eva die in Noorwegen zit, waarbij mijn internet niet echt ideaal was, maar het lukte! Woensdag zijn we wat langer bij Life Health Esidimeni geweest en hebben we gesproken met de Social Worker. Bizar dat er maar één Social Worker is voor het aantal mensen dat haar hulp nodig heeft. De verschillen met Nederland zijn echt erg groot. Eenmaal thuis hebben we boodschappen gedaan en eindelijk een stekker gevonden om mijn laptop mee op te laden, want een wereldstekker werkte niet.. Fijn.. In de avond zou ik samen met Tamara gaan koken en spontaan zijn er nog andere studenten (Babette, Julot, Charlotte en Ilse) ook mee komen eten. Babette, Charlotte en Ilse hadden we al leren kennen via Avans. We hebben gezellig een avondje gekletst en nieuwe plannen gemaakt voor de komende dagen met een lekkere pasta en Afrikaanse wijntjes. Morgen moet ik al om 7:00!!! Bij Life Health zijn, wat betekent om 6:30 vertrekken… Ik ben dit echt totaal niet gewend.

Ik heb toch maar besloten om mijn belevingen op papier te zetten, omdat er in een paar dagen zoveel gebeurt dat ik het niet allemaal kan onthouden.

Tot snel, liefs xxx