Hiken en dansen met Locals.

8-9-16 - 13-9-16

Donderdag was het zover dat we mee konden lopen met de Social Worker studenten bij Life Health Esidimeni . Zo konden we een betere kijk krijgen op wat Social Work inhoud binnen deze organisatie, super interessant dus. De studenten hebben verschillende dingen uitgelegd over het werk en hun taken en ik heb samen met een student ongeveer 2 uur mee mogen lopen. Daarna hadden we een meeting met de kwaliteitsmanager die ons meer informatie gaf over de organisatie, waarbij ik aan het vechten was tegen mijn slaap. De afgelopen dagen hebben we zoveel informatie gekregen en nieuwe indrukken opgedaan dat ik echt elke dag super moe ben. Ik heb eigenlijk geeneens tijd om na te denken over het feit dat ik in freaking Zuid Afrika zit. De planning was dan ook om in de middag een dutje te gaan doen om even bij te komen. Maar plans changed want we besloten toch om nog naar V&A Waterfront te gaan en wat winkels te bekijken en boodschappen te doen bij Pick and Pay. (XXXL supermarkt) Eenmaal in de winkel besloten we samen te gaan koken (met 8 Nederlandse studenten) in mijn huis en daarna met z’n allen naar FOREX te gaan voor een bierpong competitie. Super leuk dus! Het huis hadden we verbouwd en plaats gemaakt voor 9 man, met z’n allen de wraps klaargemaakt en heerlijk gegeten. Mijn huisgenoten wisten niet wat hun overkwam toen het huis ineens vol zat met negen Nederlanders. Mijn huisgenoten zijn heel vriendelijk maar ook heel erg op zichzelf. Eenmaal bij FOREX schreven we ons in voor de competitie. Heel de avond hebben we fanatiek pingpong balletjes lopen gooien, bier gedronken en vooral veel nieuwe mensen leren kennen en vrienden gemaakt. Het was echt een super leuke avond. Om het af te sluiten konden we meerijden met onze nieuwe vrienden en zijn we met negen man in een vijf persoons auto gepropt, maar we kwamen heel thuis! Uitgeteld in bed besloten Tamara en ik om de dag erna niet naar de organisatie te gaan omdat we A: niks te doen hadden daar die dag en B: omdat we super moe waren (en misschien een beetje weinig zin en een kater hadden).

Die dag erna bestond dan ook uit de gehele dag in bed liggen en mijn sociale contacten even goed bijwerken. Ik merk namelijk dat het reageren op mailtjes en appjes nogal eens vergeten word in het drukke leventje waar ik me nu in bevind. (Sorry) In de middag heb ik gezellig geskypt met Imke, ongeveer 2 uur lang. Veel om bij te kletsen ook al spreken we elkaar regelmatig. Daarbij meteen even met mijn laptop een rondleiding gegeven aan haar in mijn huis. In de avond kon ik het voorstel om Sushi te gaan eten van Babette, Ilse en Charlotte niet weerstaan dus dit was echt het perfecte rustdagje. Meer van deze dagen graag!!!

Zaterdag hadden we besloten om Lion’s Head te beklimmen en de zonsopgang te bekijken. De wekker ging dan ook al om 05:15 in de ochtend.. Best heftig al zeg ik het zelf. Samen met Tamara, Babette, Ilse, Charlotte, Julot en twee locals die we hebben leren kennen genaamd Lèlè en Oliver gingen we de tocht beginnen. Super mooie foto’s kunnen maken en ultiem genoten van het uitzicht. Wat is het daar prachtig! Ik was van te voren al bang dat ik met mijn zwakke enkeltjes het berg beklimmen niet heelhuids zou redden dus ik had uit voorzorg mijn brace omgedaan. Heelhuids kwam ik de berg af, waarna ik gelijk helemaal blij was. Dit was van korte duur want ik kan mijn blije gedachten nog niet eens uitspreken of ik knakte door mijn enkel heen. En dan niet door een of andere steen in de weg zoals waar heel het pad van Lion’s head mee onder lag, Nee gewoon random tijdens het lopen. Lekker typisch ook weer. In de middag heb ik weer een dutje gedaan want dat is inmiddels bijna standaard geworden hier, super chill. In de avond gingen we naar Long Street, dit zou hét stratumseind van Kaapstad, althans dat werd ons verteld. Nou dit viel me toch eens tegen. Ons werd verteld dat er clubs waren en dat we konden dansen. Ik kan vertellen dat er eigenlijk alleen maar lounges waren, niet echt goede sfeer en totaal niet zoals in Nederland. We wisten wel dat het anders zou zijn, maar het voldeed niet aan de verwachtingen. We dachten dan ook om op tijd naar huis te gaan maar kwamen erachter dat het inmiddels alweer 02:00 was…

De dag erna (zondag) stond een braai gepland bij Mzoli’s. Braaien is iets typisch Afrikaans. Mzoli’s is bij een township en blijkbaar was het een must om daar heen te gaan. Na een nacht doodvriezen in bed en zonder veel slaap, aka 2 uur… stonden Tamara en ik om 10:30 bij Marit haar huis. We gingen met het huis van Marit (Marit zit bij hetzelfde project als mij en we waren door haar uitgenodigd om mee te gaan). We werden opgehaald met een busje dat was bedoeld voor 10/12 personen, overigens waren wij met 22 man. Met een beetje heel erg proppen zijn we met z’n allen in het busje gepast. Hi-la-risch. Eenmaal aangekomen hadden we een plekje gezocht en hadden we vlees besteld. Braaien draait namelijk om vlees, en dan bedoel ik ook veel vlees. Na een tijdje wachten kregen we een mega schaal met vlees op tafel. Zonder bestek of borden want je moet gewoon lekker met je handen eten.. Gelukkig had iemand aan servetjes gedacht, want wat was het een smeerboel. Maar wat een TOP-dag heb ik gehad. Hele dag gedanst met Locals, en man man man wat kunnen zij dansen zeg. Niet normaal. Super gaaf om mee te mogen maken. Daarbij weer heel veel nieuwe mensen leren kennen en plannen gemaakt voor de aankomende weekenden. Leren surfen en naar het Pinguïn strand gaan staat dan ook op het lijstje. Het is echt bizar hoeveel mensen ik hier ontmoet. Inmiddels zijn het er in een week misschien wel meer dan honderd. Super leuk maar er komt ook veel op me af. Continu ben ik bezig en de afgelopen week voelde als een maand als ik kijk naar hoeveel ik heb gedaan. Ik ben dan ook elke dag moe van het vele doen maar vind alles té leuk om te laten schieten. Het balans vinden in rust zoeken en leuke dingen doen is dan ook best wel lastig.

Het weekend was weer voorbij en maandag ben ik op mijn projectplek geweest en hebben we een gespard over het project wat we gaan doen. Het is iets duidelijker geworden maar we moeten ons hier nog verder in gaan verdiepen. Richtlijnen hebben we nog steeds niet echt gekregen. Dus we doen nog steeds maar ons eigen ding. Duidelijker is wel geworden waar we het project over doen, namelijk de empowerment van de patiënten proberen te vergroten. We moeten alleen nog meer onderzoek doen om concreter te krijgen hoe we dit gaan aanpakken. In de middag hebben we wat boodschappen gedaan en in de avond hebben we lekker zelf een salade gemaakt met avocado en couscous. Eindelijk een keer echt gezond gegeten, want dat is ook nog best lastig hier als je elke dag word meegevraagd om te gaan uiteten. Hier eten ze letterlijk alles met avocado, zo dus ook op bijvoorbeeld een pizza. Jammie. In de avond nog even kort met mijn broertje en papa en mama geskypet en daarna lekker in bed een film gekeken. Ik was dan ook echt toe aan een rustig dagje.

Dinsdag moest ik om 11:00 op stage zijn, ideaal dat we niet elke dag vroeg hoeven te beginnen en ik dus lekker kan uitslapen. Héérlijk! Bij binnenkomst hoeven we ons nergens te melden en mogen gewoon doen wat we willen. Dit blijf ik maar gek vinden, de mensen hier zijn alleen al blij als je er bent. Iedere morgen moeten we dan ook bij binnenkomst door een poort met de auto en staan er elke dag dezelfde mensen. Elke ochtend maken ze dan een kort praatje met ons en zwaaien ze als we langskomen. Wat zijn deze mensen toch ontzettend vriendelijk. Echt een verschil met Nederland. Hier zegt iedereen je gedag of maakt een praatje met je, dat is hier gewoon super normaal. Als ik dit vergelijk met in Nederland is dit vaak niet het geval. Door de dag heen heb ik zelf wat nagedacht over het project en wat dingen opgesteld. Juist omdat we zo vrij zijn mogen we ook zelf bedenken wat we willen doen en bereiken. Dat heeft natuurlijk ook wel weer wat. Woensdag hebben we weer een meeting zodat we hopelijk weer een stapje verder kunnen met het uitwerken van ons projectplan. In de middag zijn Marit, Tamara, Els (vriendin van Marit) en ik even naar een mega groot overdekt winkelcentrum geweest en hebben we daar wat rondgelopen. Zo raar om te zien hoeveel personeel ze hebben staan in een winkel. Helemaal vergeleken met Nederland. Het lijkt wel alsof er hier 6 mensen worden ingezet voor een taak die mensen met z’n 2e kunnen doen. Het is echt creëren van banen hier. In de avond was het eindelijk tijd voor PSV – Atlético Madrid. Met dank aan Papa kon ik dit via Skype volgen, super nice. In mijn eentje op mijn kamer heb ik de wedstrijd fanatiek gevolgd.

XX