Anderhalve maand van huis!
Blijf op de hoogte en volg Charlotte
25 Oktober 2016 | Zuid-Afrika, Observatory
Volgens mij is het overigens ook niet helemaal duidelijk waarvoor ik nou daadwerkelijk in Zuid Afrika ben. Ik gebruik deze blog vooral om te laten zien welke leuke dingen ik hier allemaal mee maak. Het gericht over mijn project schrijven leek mij niet zo interessant, dit omdat ik erg veel bezig ben met onderzoeken. Het is niet dat ik echt wat beleef op mijn projectplek. Ik zit namelijk gewoon hele dagen achter mijn laptopje. Ik kan overigens wel wat meer over mijn project vertellen. Ik moet zeggen dat ik van deze hele ervaring meer had verwacht in het begin. Als ik me alleen richt op mijn minor, de reden waarom ik hier ben, valt het wel een beetje tegen. Ik ben eigenlijk alleen maar aan het onderzoeken, momenteel ben ik bezig met een literatuurstudie. Ik wist wel dat dit geen stage voor mij was en dat ik dus niet hele dagen meeloop in de praktijk, maar beroepsgericht steek ik er ook niet echt iets van op. Vanuit de organisatie krijgen we dan ook amper begeleiding en het maakt ze eigenlijk niet uit wat we doen. Ze hebben niet eens door of we er zijn of niet. In de laatste meeting met onze supervisor vanuit de organisatie vroegen we of hij ons projectplan wilde hebben in het Engels (Vreemd dat we hier überhaupt naar moeten vragen) maar het antwoord was als volgt: Nee dit hoeft niet, ik wil alleen het eindproduct. Van de ene kant is het heel erg chill want er blijft zo meer tijd over om echt te genieten van dit land, maar van de andere kant had ik er beroepsmatig meer uit willen halen. Nu over mijn project: Ik heb samen met Tamara door wat onderzoek te doen, een project bedacht. Wij gaan onderzoeken wat de patiënten van Life Health nodig hebben om zichzelf te motiveren en zichzelf te ontwikkelen. Het is namelijk zo dat deze patiënten de verwachtingen hebben van Life Health dat zij alles voor hen regelen en oplossen. Overigens is het zo dat dit niet het geval is, het is geen ziekenhuis. Daarnaast moeten de patiënten na zes weken naar huis. Dan moeten de patiënten wel in staat zijn om voor zichzelf te kunnen zorgen. Life Health geeft aan dat dit een probleem is en dat patiënten vaak dus niet in staat zijn om voor zichzelf te zorgen. Dit begint al bij het feit dat ze niet eens weten wat precies hun ziektebeeld is.. Het is dus best wel een groot probleem. Door het onderzoek wat wij gaan doen, komen we in gesprek met de patiënten. Wij gaan hen dan ook interviewen, en met die resultaten bedenken wij een eindproduct. Dit eindproduct zal Life Health gaan gebruiken/inzetten in de praktijk. Het is dus wel dat wij zeker iets gaan bijdragen aan de ontwikkeling binnen Life Health. Overigens voor mezelf persoonlijk haal ik er dus minder uit, alhoewel ik weet dat de organisatie er wel veel aan heeft.
Vrijdag (14-10) heb ik een ochtendje gewerkt op Life Health en zijn we lekker op tijd weekend gaan vieren. Het weekend begonnen Tamara, Marit en ik met een goede workout. Voor 100 rand per maand kunnen we sporten in een mini sportschool. Heel goedkoop en handig, want het is heel dichtbij. We kunnen er lopend heen. Eenmaal in de sportschool loopt er iemand rond die een soort personal trainer is. Hij helpt je meteen bij je workout en bedenkt ideeën. Heel fijn is dat, en ja dit zit allemaal in de honderd rand. Ideaal toch?! We waren helemaal afgebeuld en kapot. Echt een goed gevoel vind ik dit. Hopelijk kunnen we dit blijven volhouden, compenseert het weer wat biertjes.. In de avond heb ik samen met Els, Tamara en Marit lekker gekookt. Tapas avondje stond op de planning, allemaal kleine hapjes gemaakt. Echt heel erg lekker en gezellig! We zijn niet de stad in gegaan want de dag erna stond het beklimmen van de Tafelberg op de planning!! Er zijn zeven verschillende routes die je kunt lopen om de Tafelberg te beklimmen. Wij hadden gekozen voor de zogezegde mooiste router vanaf Kirstenbosch genaamd Skeleton George. My god dit was heftig. Mij werd verteld dat je om de berg heen zou lopen. Ik had dus in gedachten dat het niet direct super steil zou zijn. Verkeerd gedacht.. Het was echt mega mega steil. We hebben ook letterlijk een waterval moeten beklimmen naar boven. Wel heel gaaf natuurlijk. Deze dag was het helaas wel heel erg bewolkt dus veel uitzicht was er niet. Overigens was dit wel goed voor de temperatuur want door al het beklimmen krijg je het nogal warm. Als de zon had geschenen weet ik niet of ik de top had gered haha. Daarnaast hebben we er 4 uur over gedaan om naar de top te komen. Het zou eigenlijk 3 uur duren maar wij waren verkeerd gelopen… We hadden waarschijnlijk een bordje gemist, echt wel iets voor ons. Ik was echt helemaal gesloopt aan het eind, het was echt super zwaar. Overigens voelt het natuurlijk wel goed om uiteindelijk de top te bereiken. Helaas was het uitzicht niet echt fantastisch door de wolken. We hebben dan ook maar besloten om nog een keer terug te komen met de kabelbaan. We hebben nu in ieder geval wel de berg beklommen en dat opzich is al een overwinning. In de avond heb ik kapot op bed gaan liggen en lekker op tijd gaan slapen. Ik was nogsteeds echt super verkouden en heb uiteindelijk de halve nacht lopen snotteren.. Hartstikke fijn natuurlijk.. Zondag stond MZOLI’S op de planning! Yes hier had ik echt weer zin in. Dit is namelijk zoo ontzettend gezellig! We verzamelden bij Marit haar huis want we gingen met haar huis. Ofja haar huis zit aangesloten aan nog vier andere huizen. In totaal zijn het dus nogal wat mensen die meegaan. Er waren twee busjes geregeld deze keer omdat we met ongeveer 50 man gingen. Weer helemaal volgepropt in het busje met allerlei leuke mensen. Heel gezellig. Bij aankomst zat de sfeer er meteen helemaal goed in. Als je met zoveel mensen aankomt met goede zin kan het ook bijna niet anders. Weer heel veel nieuwe mensen leren kennen en natuurlijk lekker veel vlees gegeten. Deze keer hadden we wel vier bakken in totaal, echt mega veel. Op het einde kwam Tamara er alleen achter dat haar telefoon was gestolen helaas. Ze had haar jasje om haar middel en haar telefoon zat in een zakje. Je beseft je dan direct dat je je bevind in een township want als je het niet op je lichaam draagt is het weg, wel heel erg rot natuurlijk. Eenmaal weer in het busje naar huis bedacht iemand om een poolparty te houden bij Marit en de andere aangesloten huizen. (Zij hebben een gedeeld zwembad) Ik was niet echt van plan om er in te gaan, ik had namelijk mijn gewone kleren aan. Ik stond dan ook veilig aan de zijkant. Althans veilig, dat mocht ik willen. Ik kreeg uiteindelijk twee keuzes: het zwembad in zonder telefoon of met.. Nou dan is de keuze heel gemakkelijk. Telefoon afgegeven en twee seconde later lag ik in het zwembad. Heeeel fijn haha, maar het was wel heel gezellig. Ik moest toen nog 2 minuten naar huis lopen. Mijn huisgenoot zag me aankomen binnen en keek me aan van wat ik nou weer had gedaan. Toen ik vertelde dat ik het zwembad in was gegooid, moest ze lachen. Ik ben snel de warme douche in gesprongen en heb wat gegeten. Ik had namelijk weer eens koppijn gekregen, super irritant. Ik ben toen maar verstandig op tijd in bed gaan liggen want maandag had ik ook weer een meeting met mijn supervisor bij Life Health.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley